Русско-лезгинский словарь

· А · Б · В · Г · Д · Е · Ё · Ж · З · И · Й · К · Л · М · Н · О ·

· П · Р · С · Т · У · Ф · Х · Ц · Ч · Ш · Щ · Ъ · Ы · Ь · Э · Ю · Я ·

га гв гд ге ги гл гн го гр гу

ГОРЕТЬ [несов.] — 1. кун; цIай кьун; куькIуьнун. 2. [перен.] цIай акъатун, кун, ифин (чимивиляй ва я аяздик). 3. [перен.] куькIуьнна кузвай хьиз акун; цIарцIар гун. 4. цIай къачун, цIай къачуна кутIун.

ГОРЕЦ — сувахъан, дагъви.

ГОРЕЧЬ [ж.] — 1. туькьуьлвал. 2. туькьуьл затI.

ГОРИЗОНТ — горизонт (1. ччил цавук ккIанвай хьиз аквадай цIар; гьа и цIарцIел кьван вири патарихъай вили атIузвай кьван вири чка. 2. [перен.] идеяяр; чирвилер. 3. [перен.] мумкинвилер. 4. цин кьакьанвилин дережа. 5. къат, кьакьанвилин дережа.).

ГОРИЗОНТАЛЬ [ж.] — горизонтал (алгъай, къаткай, яни тик тушир цIар).

ГОРИЗОНТАЛЬНЫЙ — горизонтальный, къаткай (яни тик тушир).

ГОРИЛЛА — горилла (маймунрикай инсандиз ухшар чIехи са маймун).

ГОРИСТЫЙ — дагълух, дагълар гзаф авай.

ГОРИХВОСТКА [зоол.] — яру ттум галай нуькI (тIветIвер кьадай нуькIверин са жуьре).

ГОРКА — 1. гъвечIи дагъ; тепе, кIунтI. 2. кIунтI, хара, гьамбар.

ГОРКНУТЬ [несов.] — туькьуьл хьун.

ГОРКОМ — (городской комитет) горком (шегьердин комитет).

ГОРЛАНИТЬ [несов., разг.] — гьараюн; кIевиз рахун; туьд къазундайвал манияр лугьун; ван ацалдун.

ГОРЛАСТЫЙ [разг.] — пис зурба ван авай; гьарайдай, къал алаз рахадай, гьамиша къал авунал рикI алай.

ГОРЛИНКА — см. горлица.

ГОРЛИЦА — тIапIаc (тамун лиферин жинсиникай къуш).

ГОРЛО — туьд; туьтуьх. || во всё горло — жезмай кьван (гьараюн); с ножом к горлу пристать — йикь-кьиникь лугьуз гьалтун, ченедикай кьуна алат тавун, кIевиз гьавалат хьун; поперёк горла стать — туьтуьна акIун (яни маний хьун), зегьле тухун.

ГОРЛОВОЙ — 1. туьтуьнин; туьтерин (мес. азар). 2. туьтуьнин, туьтуьнай акъатдай (мес. ван).

ГОРЛЫШКО — туьд; туьтуьх; сив (шуьшедин, гичиндин).

ГОРМОН [физиол.] — гормон (къенепатан секрециядин железайри - цIумарифри ччара ийиз ивидик кутадай затI).

ГОРН 1 — 1. чатун къул. 2. горн (домна пичинин агьада авай пай).

ГОРН 2 [муз.] — горн (цурцун зуьрне, карч хьтин музыкадин алат).

ГОРНИЛО — 1. см. горн 1. 2. [перен.] имтигьан, тежриба, цIаяр (уьмуьрдин, яшайишдин ва мсб.).

ГОРНИСТ — горнист (горн ядайди, горндал дяведин сигнал гудайди).

ГОРНИЦА — тавхана; михьи кIвал.

ГОРНИЧНАЯ [уст.] — горничная (революциядилай вилик девлетлуйрин кIвалин къуллугъчи дишегьли).

ГОРНОЗАВОДСКИЙ — мяденрин промышленност авай.

ГОРНОРАБОЧИЙ — мяденрин рабочий.

ГОРНОСТАЙ — горностай (ттум чIулав вич лацу гзаф багьа хам алай са гъвечIи вагьши гьайван; гьадан хам, хаз).

ГОРНЫЙ — 1. дагъдин; дагъларин. 2. дагълух, дагълар авай (чка). 3. мядендин, мяденрин (ччилик квай мяденрин, буругърин). || горный лён — см. асбест.

ГОРНЯК — 1. горняк, мядендин рабочий. 2. мядендин инженер; мядендин крарин институтдин студент.

ГОРОД — шегьер.

ГОРОДИТЬ [несов.] — 1. обл. жугъун элкъуьрун, пару элкъуьрун, гьасарда ттун. 2. [разг.] буш рахун, гьаваян рахун. || огород городить — буш, гьавайда, герек авачир кар ийиз эгечIун, гьавайда алахъун.

ГОРОДИЩЕ археол. — къадим чIавара шегьер хьайи чка.

ГОРОДКИ [ед. нет.] — 1. кIумп-лаш хьтин къугъун. 2. кIумпар эцигдай пенар; кIумпар эцигдай кьуд пипIен цIар элкъуьрнавай чка.

ГОРОДНИЧИЙ — шегьердин кьил, шегьердин начальник (Россияда 19-виш йисан юкьвал къведалди).

ГОРОДОВОЙ — городовой (пачагьдин Россияда полициядин агъуз чинда авай къуллугъчи).

ГОРОДСКОЙ — шегьердин; шегьердиз талукь тир; шегьердин хьтин.

ГОРОЖАНИН — шегьерэгьли.

ГОРОХ [мн. нет] — нахутIар, харар. || как об стенку горох [разг.] — къавалай тIветI фейи кьванни туш, гьич са эсерни ийизвач.

ГОРОХОВЫЙ — 1. нахутIрин, харарин. 2. нахутIдин хьтин рехивал алай хъипи. || чучело гороховое — квасади (кабачиди) хьиз хъуьредайвал алукIнавай кас, никIе акIурдай аюх хьтин кас; шут гороховый — сарсах, вичел хъуьруьрдайди.

ГОРОШЕК — 1. бицIи, куьлуь нахутI. 2. тIехв : ситец горошком — тIехвер алай чит.

ГОРОШИНА — нахутI, хар (са твар).

ГОРСКИЙ — дагъдин, дагълу.

ГОРСОВЕТ — (городской совет) горсовет, шегьердин совет.

ГОРСТОЧКА — са тIимил, са гъапа авайбур.

ГОРСТЬ [ж.] — 1. гъаб, мекв. 2. са гъаб, са гъапа авай : горсть муки — са гъапа авай гьуьр. 3. [перен.] са гъапа авай, са тIимил (мес. ксар).

ГОРТАННЫЙ — кIалхандин, туьтуьхдин.

ГОРТАНЬ [ж., анат.] — кIалхан, туьтуьх.

ГОРТЕНЗИЯ [бот.] — гортензия (еке цуьквер жедай, кIвалин ва багъдин набатат).

ГОРЧАЙШИЙ — 1. лап туькьуьл. 2. [перен.] лап язух; лап четин; лап бедбахт.

ГОРЧИТЬ [несов.] — туькьуьлвал кваз хьун, туькьуьл дад кваз хьун; туьтер ккун : масло горчит — гъерида туькьуьл дад ава.

ГОРЧИЦА [мн. нет] — горчица (ччиляй экъечIдай затI; гьа затIунин дувулрикай расдай, хуьрекдихъ галаз ишлемишдай кудай затI). || после ужина горчица — хуьрекдилай кьулухъ горчица, хинкIар тIуьрдалай кьулухъ гъайи серг.

ГОРЧИЧНИК — горчица алтаднавай мелгьем (тIазвай чкадал иви атун патал, тIал явашрун патал эцигда).

ГОРЧИЧНИЦА — горчицадин (горчица твадай) къаб.

ГОРЧИЧНЫЙ — горчицадин. || горчичный газ — см. иприт.

ГОРШЕЧНИК — хъенчIин къапар ийидай устIар.

ГОРШОК — 1. чуква. 2. гьяркьуь сив авай хъенчIин гетIе. || ночной горшок — йифен горшок, аял къециз экъечIдай къаб.

ГОРЬКИЙ — 1. туькьуьл. 2. кудай (мес. истивут ва мсб. хьтин сивер кудай). 3. [перен.] язух; четин, залан; бедбахтвилин. || горькие слёзы — туькьуьл дертлувилин накъвар; горький пьяница — акьалтIай пияниска.