Русско-лезгинский словарь

· А · Б · В · Г · Д · Е · Ё · Ж · З · И · Й · К · Л · М · Н · О ·

· П · Р · С · Т · У · Ф · Х · Ц · Ч · Ш · Щ · Ъ · Ы · Ь · Э · Ю · Я ·

га гв гд ге ги гл гн го гр гу

ГОЛОС — 1. ван; сес. 2. сес : право голоса — сес гунин ихтияр; все в один голос — вирида са сивяй, вирида сад-хьиз.

ГОЛОСИСТЫЙ — гужлу ван авай; хъсан ван (сес) авай; гур ван авай.

ГОЛОСИТЬ [несов.] — лугьунар авун, шелар авун; кIевиз шехьун; гьараюн; ван ацалдун (шехьиз).

ГОЛОСЛОВНЫЙ — субутсуз; делил авачир; субут авачир; гьакIан кьуру.

ГОЛОСОВАНИЕ — см. голосовать : ставить на голосование — сесина эцигун.

ГОЛОСОВАТЬ [сов. и несов.] — 1. cec. гун. 2. сесина эцигун.

ГОЛОСОВОЙ — сесинин.

ГОЛУБЕТЬ [несов.] — 1. вили хьун; цавун ранг атун. 2. вили хьана (вили яз) акун; цавун ранг алаз акун; акун (вили затI).

ГОЛУБИЗНА [мн. нет] — виливал (цавун ранг).

ГОЛУБИНЫЙ — лифрен; лиферин.

ГОЛУБИТЬ [несов., уст.] — азиздаказ, наздалди хуьн.

ГОЛУБКА — 1. диши лиф (верч лиф). 2. [перен.] ччан (дишегьлидиз).

ГОЛУБОГЛАЗЫЙ — цавун ранг алай вилер авай.

ГОЛУБОЙ — цавун ранг алай; экуь-вили, аби рангунин.

ГОЛУБОК — 1. лиф. 2. см. голубчик.

ГОЛУБУШКА — см. голубка 2.

ГОЛУБЦЫ [мн.] — дулма.

ГОЛУБЧИК — ччан; сивиз кьейди; якъадаш (садахъ элкъвена лугьуда).

ГОЛУБЬ [м.] — лиф.

ГОЛУБЯТА [мн.] — лифрен шарагар.

ГОЛУБЯТНИК — 1. лифер хуьдайди, лиферал рикI алайди. 2. лифер ядай чалагъан (ва я чинеруг).

ГОЛУБЯТНЯ — лиферин муг, лиферин демек.

ГОЛЫЙ — 1. кьецIил. 2. кьуру : голые факты — кьуру фактар. || голой рукой не тронь — кьецIил гъил кягъиз тахьуй гьа, мукъаят акъваз гьа; брать голыми руками — са четинвални авачиз, регьятдиз къачун.

ГОЛЫШОМ [нареч.] — кьецIила.

ГОЛЬЁ [мн. нет.] — 1. кIвачер-кьилер, руфунар-ратар (малдин). 2. йис аламачир кьецIил хам (дабагъ ийиз гьазурай).

ГОЛЬФШТРЕМ — голфштрем (Атлантический океанда чими цин авахьун).

ГОМЕОПАТ [мед.] — гомеопат (гомеопатиядин специалист духтур).

ГОМЕОПАТИЧЕСКИЙ — 1. [мед.] гомеопатиядин. 2. [перен., разг.] лап тIимил, лап гъвечIи, нуькIрен вил кьван.

ГОМЕОПАТИЯ [мн. нет, мед.] — гомеопатия (1. азарлудаз дарман лап тIимил-тIимил гуналди сагъарна кIанда лугьудай учение. 2. гьа тегьерда сагърунин къайда.).

ГОМЕРИЧЕСКИЙ : гомерический смех — кьуна акъвазриз тежер гзаф зурба хъуьруьн.

ГОМОН [мн. нет] — акахьай ванер; ван-сес.

ГОНГ — гонг (къерехар галай сини хьтин музыкадин алат).

ГОНДОЛА — гондола (1. лодкадин са жуьре. 2. гьавадин шардихъ жедай, инсанар ацукьдай еке зинбил; инсанар ва я механизм патал дирижаблдин гьахьтин куьрснавай чка.).

ГОНЕНИЕ — гьамиша дарвиле ттун; чуькьуьн; хурук кутун; вил экъисиз тун тавун.

ГОНЕЦ — чамар; тади хабар гвай илчи; чархачи; хабар гвайди, хабар гудайди.

ГОНКА — 1. чукурун. 2. гьалун. 3. галтугун. 4. кат-галтуг; тади кутун; тадивал, гьерекатун. 5. чIугун, хкудун (эрекь ва мсб). || гонка вооружений — сада садав акъажиз яракьар гзаф акъудун.

ГОНКИ [мн., спорт.] — чамарар, гьуьжетдалди гьалун; сада садалай алудиз гьалун (мес. автомобилар, лодкаяр).

ГОНОР — лавгъавал; фурс; кьуру дамах.

ГОНОРАР — гонорар (автордиз, переводчикдиз ва ихьтин масабруз гудай зегьметдин гьакъи).

ГОНОРЕЯ [мн. нет] — гонорея, суьзенек (инсандин гьаяйрихъ галукьдай азар).

ГОНОЧНЫЙ — гьуьжетра, акъажунра гьалдай (лодка, автомобил).

ГОНЧАР — хъенчIин къапарин устIар.

ГОНЧАРНЫЙ — 1. хъенчIин. 2. хъенчIин къапарин, хъенчIин къапар расдай.

ГОНЧАЯ — гъуьрчен кицI (гъуьрче гьайван хурук кутуна тамай акъуддай).

ГОНЯТЬ [несов.] — 1. см. гнать 1., 2., 3., 4. 2. ракъурун. || гонять лодыря (ва я собак) разг. — гьакI бушдиз къекъуьн, гьакI гьатун.

ГОНЯТЬСЯ [несов.] — см. гнаться.

ГОПАК — гопак (украинрин халкьдин кьуьл).

ГОРА — 1. дагъ. 2. [перен.] гьамбар; хара; кIунтI : горы ящиков — ящикрин дагълар, дагълар хьтин гьамбарар; ледяные горы — муркIадин кIунтIар (алеррай авахьун патал). || в гору — а) кьил винелди, гуьнедай винелди; б) виниз, еке дережадиз; под гору — кьил виняй агъуз, гуьнедай агъуз; не за горами — яргъал алач, мукьвал ала.

ГОРАЗД [разг.] — алакьда, алакьдайди я, гъиляй къведайди я : он на всё горазд — адалай вуч хьайитIани алакьда, ам гьар са кар гъиляй къведайди я.

ГОРАЗДО [нареч.] — гзаф, хейлин.

ГОРБ — 1. мандав (деведин ва мсб). 2. экъисай кIул. || своим горбом — жуван (вичин) зегьметдалди.

ГОРБАТЫЙ — 1. мандав авай; экъис хьайи мандав авай. 2. кIулар экъисай; юкь гьалтай; кIулац. 3. [перен.] юкь экъис хьайи (мес. нер, муьгъ).

ГОРБИНКА — тIимил экъисай чка, гъвечIи мандав хьтин чка (мес. нерин).

ГОРБИТЬ [несов.] — кIулар экъисун; юкь экъисун : горбить спину — юкь (кIулар) экъисун.

ГОРБИТЬСЯ [несов.] — кIулар экъис хьун; юкь экъис хьун; юкь гьалтун.

ГОРБУН — кIулац.

ГОРБУШКА — гуьмбедин (фан) къерех, къерех галай кIус.

ГОРДЕЛИВЫЙ — такабурлу, такабурвал ийидай, дамах гвай; лавгъа.

ГОРДЕЦ — лавгъа, кьукь гвайди, масабур бегенмиш авачирди.

ГОРДИТЬСЯ [несов.] — 1. дамах авун, такабурвал авун. 2. лавгъавал авун, жув такабурлуз кьун.

ГОРДОСТЬ [ж мн. нет] — дамах, такабурвал.

ГОРДЫЙ — такабур, такабурлу; дамах гвай.

ГОРДЫНЯ [уст.] — кьадарсуз такабурвал, гзаф лавгъавал.

ГОРЕ [мн. нет] — 1. дерт, хажалат, гьам. 2. бедбахтвал; бала. || а ему и горя мало — адаз гьич къайгъуни авач.

ГОРЕВАТЬ [несов.] — дерт чIугун, гъам чIугун, хажалат чIугун, хажалат авун.

ГОРЕЛКА — куквар, пичер (лампадин, примусдин ва масабрун экв, цIай кудай чка).

ГОРЕЛКИ [ед. нет] — горелки (катайбур сада кьаз къугъунин са жуьре).

ГОРЕЛЫЙ — кайи; алугай.

ГОРЕМЫКА [м. и ж., разг.] — бедбахт (кас), бахтсуз кас, бахтуни ччин тагузвайди.

ГОРЕМЫЧНЫЙ — бедбахт, бедбахтвилин; гуьникъаравилин.

ГОРЕСТИ [мн.] — бедбахтвилер; балаяр; дердер-гъамар.

ГОРЕСТНЫЙ — дертлу; дердерив ацIай; бедбахт; язух къведай.

ГОРЕСТЬ [ж.] — дерт, гъам, хажалат.