Лезгинско-русский словарь

· А · Б · В · Г · Гъ · Гь · Д · Е · Ж · З · И · Й · К · Кh · КI · Къ · Кь · Л · М · Н · О · П · Пh · ПI ·
· Р · С · Т · Тh · ТI · У · Уь · Ф · Х · Хъ · Хь · Ц · Цh · ЦI · Ч · Чh · ЧI · Ш · Ы · Ъ · э · ю · я ·

къа къв къе къи кър къу къуь къя

къусмишун (тюрк, диал., уст.) — см. экъуьчун.

къутан (диал.) — родственник жениха или невесты.

къутармишун (-из, -на, -а) — спасать, выручать, вызволять, выпускать, освобождать (кого-л.) : бедбахтвиликай къутармишун — вызволять из беды; кьил къутармишун — спастись (букв. спасти голову); жуван хам къутармишун — спасать свою шкуру.

къутармиш хьун — спасаться, избавляться (от кого-чего-л.); вывертываться, выпутываться; отделываться (от кого-чего-л.).

къух — каменистый (без растительности) склон горы.

къуцун — см. акъвазун.

къуцын — см. акъвазун.

къучи — разбойник, грабитель.

къучивал — бандитизм, разбой, грабительство : къучивал авун — грабить (кого-л.), разбойничать.

къучивилелди (нареч.) — разбойнически.

къуччагъ — 1. удалой. 2. храбрец, смельчак.

къуччагъвал — храбрость, мужество, удаль, отвага, неустрашимость : къуччагъвилин — храбрый, мужественный, смелый, удалой, отважный; къуччагъвал авун — проявлять храбрость, мужество, неустрашимость.

къуччагъвилелди — см. къуччагъдаказ.

къуччагъдаказ (нареч.) — молодецки, храбро, смело.

къуччагъдиз — см. къуччагъдаказ.

къуш (-ди, -да, -ар) — птица : къушарин — птичий; къушарин ферма — птицеводческая ферма; як недай къуш — плотоядная птица; твар недай къуш — зерноядная птица.

къуша — парный, двойной; сросшийся (о двух предметах) : къуша тфенг — двустволка (букв. парное ружьё).

къушаба — параллельный.

къуша-къуша (нареч.) — попарно, по два.

къушаяр (только мн.) — двустволка, двуствольное ружьё.

къушчи — птицевод.

къушчивал — птицеводство.

къушчивилин — птицеводческий.

къуяр — мн. ч. от къуй ^I.

къуьгъуьларун (-из, -на, -а) — ослаблять, расслаблять (человека).

къуьгъуьл хьун — слабеть, терять силы (о человеке).

къуькъуьм — ушко (иголки).

къуьл (-уь, -е, -ер) — пшеница : къуьлуьн — пшеничный; гатфар къуьл — яровая пшеница; зулун къуьл — озимая пшеница; къуьлуьн фу — пшеничный хлеб; къуьлуьн нет — см. нет.

къуьлерган (-ди, -да, -ар) (сущ.; зоол.) — овсянка (птица).

къуьн (-уь, -е, -ер) — плечо : къуьнуьн — плечевой; къуьнерихъ кIурт агалжун — накинуть шубу на плечи; къуьнуьхъди акьун — удариться плечом; руфуна авайди аквадач, къуьнерал алайди аквада (погов.) — что в животе (т. е. съедено) - того не видно, а что на плечах (т. е. надето) - видно. || къуьнер акъатай партал — рваная одежда; къуьнериз вегьин — дать как следует, избить (кого-л.).

къуьн-къуьне — плечом к плечу : къуьн-къуьне туна кIвалахун / къуьн-къуьне аваз кIвалахун — работать плечом к плечу; къуьн-къуне аваз фин — идти рядом.

къуьнчI (-уь, -е, -ер) (диал.; сущ.; анат.) — подмышка; см. кьуьчI.

къуьр (-е, -е, -ер) — заяц : къуьрен шараг — зайчонок; къуьрен рикI авай аждагьан (перен.) — трус, малодушный (букв. дракон с заячьим сердцем).

къуьруь — тупой : къуьруь гапур — тупой кинжал; къуьруь якIв — тупой топор; къуьруь авун — затуплять (что-л.); къуьруь хьун — затупляться.

къуьруьвал — тупость (режущего предмета).

къуьруьгъуьм — тепловатый (о жидкости) : къуьруьгъуьм яд — тепловатая вода; къуьруьгъуьм авун — делать тепловатым (что-л.); къуьруьгъуьм хьун — становиться тепловатым.

къя — повел. ф. от къягъун.

къягъун (-из, къяна, къя) — 1. расставлять (капкан). 2. настораживать (уши).

къягьве — см. къагьве.

къяна — прош. вр. от къягъун.

къя хьун — насторожиться.