Лезгинско-русский словарь

· А · Б · В · Г · Гъ · Гь · Д · Е · Ж · З · И · Й · К · Кh · КI · Къ · Кь · Л · М · Н · О · П · Пh · ПI ·
· Р · С · Т · Тh · ТI · У · Уь · Ф · Х · Хъ · Хь · Ц · Цh · ЦI · Ч · Чh · ЧI · Ш · Ы · Ъ · э · ю · я ·

уьгретмишун [тюрк, поэт., уст.] — см. туькIуьрун.

уьгретмиш хьун [тюрк, поэт., уст.] — см. туькIуьн.

уьгьуь — кашель : кьуру уьгьуь — сухой кашель; уьгьуь акатун — закашляться; уьгьуь ягъун — кашлять.

уьзден — 1. (ист.) свободный крестьянин, узден. 2. (Уь прописное) Уьзден (имя собственное, мужское).

уьзенг — стремя : уьзенгар чуькьуьн — давать нагоняй.

уьзуькъара — посрамлённый, осрамившийся : уьзуькъара авун — срамить, позорить (кого-л.); уьзуькъара хьун — а) оказаться посрамлённым, опозоренным; б) быть, оказаться виновным, виноватым.

уьзуькъаравал — позор, срам.

уьзуькъаравилелди (нареч.) — 1. позорно, с позором. 2. виновато.

уьзуьм [тюрк, диал., уст.] — см. ципицI.

уьзуьмлух [тюрк, диал., уст.] — см. ципицI (ципицI багъ).

уьзуьмчи [тюрк, диал., уст.] — см. ципицI (ципицI багъдин бахчачи).

уьзуьмчивал [тюрк, диал., уст.] — см. ципицI (ципицIрин бахчачивал).

уьзуьр — см. азар.

уьзягъ — с чистой совестью, безупречный, невинный, непорочный.

уьзягъвал — беспорочность, безгрешность.

узягъвилелди — см. уьзягъдаказ.

уьзягъдаказ (нареч.) — беспорочно; безупречно.

уьзягъдиз — см. уьзягъдаказ.

уьл — см. ул (диал.) и вил.

уьлгуьч — бритва : уьлгуьчдин — бритвенный; уьлгуьчдал тун — брить бритвой; уьлгуьчдиз къилав гун — править бритву.

уьлен — болото, топь, трясина : уьлендин — болотный.

уьлже (анат.) — нахвостье (у животных) : уьлжедин кIараб — кострец.

уьлкве — страна, край : абад уьлкве — богатая, цветущая страна; Советрин Уьлкве — Страна Советов; маса уьлкве — другая страна.

уьлуьган (спец.) — горизонтальная перекладина ткацкого станка.

уьлуьхун — становиться апатичным.

уьлчи — см. илчи.

уьлчме — мера, мёрка, мерило; калибр, размер : зардин уьлчме (перен.) — размер стиха; уьлчмедин наречие (грам.) — наречие меры.

уьлчмишун [тюрк, диал., уст.] — см. алцумун.

уьлчуь — шоссе, шоссейная дорога.

уьмуьр — жизнь, житьё (разг.) : уьмуьрдин — жизненный; уьмуьрдин тежриба — жизненный опыт.

уьмуьрлух — 1. вечный, долговечный. 2. на всю жизнь, навеки, навечно, навсегда.

уьмуьрлухвал — вечность.

уьмуьрлухвилелди (нареч.) — навечно.

уьндуьшка — индюк, индюшка, индейка : уьндуьшкадин — индюшачий.

уьнуьг — кольцо, звено (в цепи).

уьр — см. ур ^II (диал.) и вир.

уьрдег [тюрк, диал., уст.] — см. пIатI.

уьркуьтмиш хьун [тюрк, диал., уст.] — см. кичIе (кичIе хьун).

уьркуьтмишун [тюрк, диал., уст.] — см. кичIерар (кичIерар кутун).

уьрт [уьртh] — см. вирт.

уьруьш ^I — пастбище, выгон.

уьруьш ^II — см. ериш.

уьтери : са уьтери — мельком, вскользь, мимоходом, поверхностно; краем уха.

уьтквем — смелый, храбрый, мужественный : уьтквем хьун — тановиться смелым, мужественным, смелеть.

уьтквемвал — мужество, смелость, храбрость.

уьтквемвилелди — см. уьтквемдаказ.

уьтквемдаказ (нареч.) — мужественно, храбро, смело.

уьтквемдиз — см. уьтквемдаказ.

уьтмуьшарун [тюрк, диал., уст.] — см. ракъурун, рахкъурун и чукурун 2.

уьтмуьш хьун [тюрк, диал., уст.] — см. фин II.

уьтуь — утюг : уьтуь ягъун — утюжить, гладить (что-л.); уьтуь ягъай — выглаженный утюгом, выутюженный.

уь-уь — звукоподражание «кукареку» : уь-уь авун / уь-уь ягъун — кукарекать.

уьфт (-уьни, -уьна, -ер) — свист : уьфт агалдарун — засвистать; уьфт ягъун — свистеть.

уьцIвез — целев. ф. от уьцIуьн.

уьцIвена — прош. вр. от уьцIуьн

уьцIуь — солёный : уьцIуь авун — а) делать солёным, солить (что-л.); б) пересаливать (что-л.); уьцIуь хьун — становиться солёным.

уьцIуьвал — солёность : уьцIуьвал квай — солёный.

уьцIуьдаказ (нареч.) — солено.

уьцIуьн (уьцIвез, уьцIвена, уьцIуьцI) — рушиться, разваливаться.

уьцIуьрун (-из, -на, -а) — разваливать, разрушать (что-л.).

уьцIуьцI — повел. ф. от уьцIуьн.

уьч [уьчh] — см. вич.

уьъ — звукоподражание рыганию : уьъ авун — рыгать.