Лезгинско-русский словарь

· А · Б · В · Г · Гъ · Гь · Д · Е · Ж · З · И · Й · К · Кh · КI · Къ · Кь · Л · М · Н · О · П · Пh · ПI ·
· Р · С · Т · Тh · ТI · У · Уь · Ф · Х · Хъ · Хь · Ц · Цh · ЦI · Ч · Чh · ЧI · Ш · Ы · Ъ · э · ю · я ·

кьа кьв кье кьи кьу кьуь кья

кьурудаказ (нареч.) — сухо; всухомятку.

кьуруз — см. кьурудаказ.

кьурукь — повел. ф. от кьурун.

кьурукьал (бот.) — анабазис безлистный (многолетнее растение, полукустарник высотой 30-70 см).

кьурун (-аз, -ана, кьурукь) — 1. сохнуть : и тар кьурана — это дерево засохло. 2. (перен.) жаждать (чего-л.) : ам цихъ кьуразва — он сильно хочет пить. 3. (перен.) столбенеть : кичIе хьана ам къах хьиз кьурана — от испуга он остолбенел. 4. (перен.) сохнуть, чахнуть : акваз-акваз кьурун — чахнуть, сохнуть прямо на глазах.

кьурарун (-из, -на, -а) — 1. сушить, вялить (кого-что-л.). 2. (перен.) осушать, выпивать содержимое. 3. (перен.) заставлять (кого-л.); жаждать : ада чун цихъ кьурурна — он заставил нас жаждать. 4. (перен.) обуздывать, смирять (кого-что-л.) : чна девякаррин кьурурда нефес — мы обуздаем (букв. дыхание высушим) поджигателей войны.

кьуруш — грязь : кьурушдин — грязевой; кьурушда акIун — застревать в грязи.

кьуршах [тюрк, диал., уст.] — см. юкьварар 1.

кьуршахар [тюрк, диал., уст.] — см. юкьварар 2.

кьусу — 1. деревянная лопата. 2. весло.

кьут (диал.) — солод.

кьуц (-уни, -уна, -ар) — 1. ступица. 2. ступка крупорушки.

кьуш ^I — куш; выгода; доход : кьуш квай кар — выгодное дело; кьуш хкатун — иметь выгоду; вири кьуш хкудун (перен.) — высосать все соки.

кьуш ^II (диал.; сущ.: -ра, -ра, -ар; зоол.) — мышь; см. кьиф.

кьушкьун — 1. шлея. 2. подхвостник, пахва.

кьушум — см. кьушун.

кьушун — войско, армия : кьушундин — войсковой; пияда кьушун / ях кьушун — пехота; балкIанрал алай кьушун — конница; гьакьунал кьунвай кьушун — наёмные войска; Советрин Кьушун — Советская Армия; Яру Кьушун (уст.) — Красная Армия.

кьуьгъвер — пашня, пахота, вспашка : гатфар кьуьгъвер — пар; даяз кьуьгъвер — неглубокая пахота; зулун кьуьгъвер — зябь; кьуьгъвер авун / кьуьгъверар авун / кьуьгъвер къарагъарун — пахать, вспахивать (что-л.).

кьуьгъуьр — ёж : кьуьгъуьрдин — ежовый.

кьуьд (хъуьтIуь, хъуьтIе, хъуьтIер) — зима : хъуьтIуьн — зимний; хъуьтIуьн къар — зимние дни; кIеви кьуьд — суровая зима; хъуьтуьл кьуьд — тёплая, умеренная зима; кьуьд алукьна — наступила зима; кьуьд акъатна — зима прошла; хъуьтIуьн гьазурвал гатуз, гатун гьазурвал хъуьтIуьз авуна кIанда (погов.) — к зиме следует готовиться летом, а к лету - зимой; соотв. готовь летом сани, а зимою - телегу; кьуьд акъудун — зимовать, перезимовать (где -либо).

кьуьдди (нареч.) — в течение целой зимы.

кьуьзек — старец; старина (разг.) (о человеке).

кьуьзуь — старый : кьуьзуь кас — старый человек, старец, старик; кьуьзуь къужаяр — дряхлые старики; балкIан це лугьуз жегьилди, руш це лугьуз кьуьзуьди къведа (погов.) — просить коня приходит юноша, просить (сватать) девушку - старик; кьуьзуь тар — старое дерево; кьуьзуь авун — делать старым, старить (кого-что-л.); кьуьзуь хьун — стареть; стариться; лацу балкIан кьуьзуь жедач (погов.) — белая лошадь не стареет; кьуьзуь жедай кьиляй — под старость; кьуьзуь кьилихъ — к старости лет.

кьуьзуьвал — старость : кьуьзуьвал авун — проявлять признаки старости.

кьуьзуьвилелди (нареч.) — по-стариковски.

кьуьзуьди — старик; старина (разг.).

кьуьк (-уьни, -уьна, -ер) — вилы : векьериз кьуьк ягъун — ворошить сено вилами.

кьуьл (-уь, -е, -ер) — 1. (анат.) стопа, ступня : кьуьл гун — топтать (кого-что-л.); кьуьл илисун — а) нажимать ногой; б) (перен.) оказывать давление (на кого-что-л.); гафунал кьуьл эцигун (перен.) — не слушаться, делать по-своему, делать наперекор всему. 2. пинок : кьуьл эцягъун / кьуьл къекъягъун — пинать (кого-что-л.). 3. пляс, пляска : кьуьл авун — танцевать, плясать.

кьуьлун (-из, -на, куьл ая) — см. кьуьл 3. (кьуьл авун).

кьуьнт (-уь, -е, -ер) — 1. локоть : кьуьнтен — локтевой; хилер кьуьнтехъ кьван къакъажун — засучить рукава до локтей; кьуьнт ягъун — облокачиваться (на что-л.) (способ лежания). 2. перекрёсток : кьве рекьин кьуьнтел акъвазна — стал на перекрёстке дороги.

кьуьнцI (-уь, -е, -ер) — лавка : нисид цел кьуьнцIел ала — бурдюк с сыром на лавке.

кьуьртIуь — побуждение птиц высиживать яйца : кьуьртIуь верч — наседка, квочка; верч кьуьртIуь хьанва — курица готова высиживать яйца; ам кьуьртIуь верч хьтинди я (перен.) — он как курица-наседка (т. е. домосед).

кьуьруьк — проделка, трюк, фокус.

кьуьруькчи — фокусник, затейник.

кьуьтхвейар — см. кьветхверар.

кьуьхве — местн. п. от кьвех.

кьуьхвер — мн. ч. от кьвех.

кьуьчI (хъуьчIуь, хъуьчIе, хъуьчIер) — 1. подмышка : хъуьчIуьк кьун — держать под мышкой; хъуьчIуькай кьун — брать под руку. 2. пазуха : хьуьчIуьк кутун — класть за пазуху.

кьымрал — см. къумрал.

кьын ^I — см. кьун.

кьын ^II — см. акьун.

кьякьял — см. кьекьел.